In onze recente politieke debatten blijkt steeds weer dat één belangrijk element centraal staat: het gebruik van woorden. Onze gedeelde taal is van cruciaal belang in deze discussies.
Als redacteur bij een krant begrijp ik dit maar al te goed. Voortdurend word ik eraan herinnerd om voorzichtig te zijn met mijn woordkeuze. Hoewel de intenties meestal goed zijn, kan het soms frustrerend zijn. Mensen die mij kennen, weten dat ‘voorzichtig’ mijn tweede naam is (zei hij terwijl hij zijn leesbril voorzichtig op het bureau legde).
Het goede nieuws is echter dat het debat over taalgebruik niets nieuws is. Het is altijd al zo geweest. Al sinds jaar en dag wordt er gestreden over de betekenis en het gebruik van woorden.
Waarom lijkt het dan alsof we tegenwoordig meer dan ooit over taalgebruik discussiëren? Het antwoord ligt in het feit dat deze discussies zich niet langer alleen in academische kringen afspelen, maar ook in de publieke arena.
Mensen zitten klaar achter hun toetsenborden om elkaar aan te vallen. Mensen verliezen hun baan en reputatie vanwege ongelukkig gekozen woorden. De ene internetmenigte valt een adjectief aan dat als beledigend kan worden opgevat, terwijl de andere op zoek gaat naar ‘woke’ signalen en zich beklaagt over ‘cancel culture’.
Het zou fijn zijn om te zeggen dat al deze ophef niets meer is dan wat willekeurig lawaai. Maar dat is het niet. Het heeft serieuze gevolgen. De presidenten van Harvard en MIT verloren hun baan omdat ze niet duidelijk durfden te stellen dat het oproepen tot genocide haatzaaien is. Een medewerker van de rechtenfaculteit van Georgetown werd geschorst na een tweet waarin hij voorspelde dat er een “minderwaardige zwarte vrouw” zou worden gekozen voor het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten.
Het lijkt alsof er geen einde komt aan deze discussies en de gevolgen ervan. Het is gemakkelijk om te denken dat we in de toekomst alleen maar zullen vechten over de betekenis van alles, de hele tijd.
Maar te midden van deze sombere gedachten kreeg ik een verrassende uitnodiging. Een mutual friend vertelde me dat ik Bryan Garner moest ontmoeten, dat hij hier in Dallas woont en dat we veel gemeenschappelijke interesses hebben. Het kostte me even om zijn naam te plaatsen. Maar toen herinnerde ik me het essay van David Foster Wallace waarin hij het woordenboek van Garner bespreekt.
Tijdens mijn jaren als docent journalistiek gebruikte ik dat essay om mijn studenten uit te leggen hoe belangrijk het is om precies te zijn in taalgebruik, maar niet star. Het was ook gewoon een briljant geschreven stuk over Standaardgeschreven Engels.
Garner is voor degenen onder ons die om dit soort zaken geven (en dat zijn er meer dan je zou denken) dé autoriteit als het gaat om taalgebruik. Hij is de koning van de taalpuristen. Oxford noemt de vijfde editie van zijn Modern English Usage “Het gezaghebbende werk op het gebied van grammatica, taalgebruik en stijl”. Maar wat je echt moet weten over Garner… laat ik David Foster Wallace het uitleggen.
“Dit is een interessante man. Hij is zowel advocaat als lexicograaf (wat een beetje lijkt op een drugsdealer én een DEA-agent zijn). Zijn A Dictionary of Modern Legal Usage uit 1987 is al een klein klassiek werk. Nu geeft hij geen recht meer, maar geeft hij schrijfseminars aan rechtenstudenten en adviseert hij verschillende gerechtelijke organen. Garner is ook de oprichter van de H.W. Fowler Society, een wereldwijde groep taalpuristen die elkaar taalblunders toesturen uit verschillende tijdschriften. Je krijgt het idee. Garner is een serieuze en zeer toegewijde taalpurist.”
Toen ik Garner vorig jaar voor het eerst ontmoette, was het in zijn huis, of liever gezegd, in zijn fantastische bibliotheek. Het is de hemel op aarde voor taalpuristen. Een prachtige kamer, zoals je zou verwachten in een oud landhuis, met donker hout en rijen leren boeken, dikke delen perfect uitgelijnd en geen enkele pocketeditie te bekennen.
Ik nam plaats in een comfortabele fauteuil, terwijl het portret van Dr. Samuel Johnson’s gezwollen gezicht over mijn schouder naar me staarde.
Garner wist niet dat ik met een taalcrisis naar hem toe was gekomen.
Via onze wederzijdse vriend had Garner waarschijnlijk de indruk dat ik met hem wilde praten over een geweldig project dat hij in Londen heeft: het behoud van oude manuscripten. Maar in plaats daarvan ging het gesprek al snel over vragen die mij bezighielden als redacteur: Wat is de rol van taal in het vormgeven van onze maatschappij? En hoe kunnen we voorzichtig zijn met onze woorden zonder de vrijheid van meningsuiting te beperken?
Het was een verhelderend gesprek dat me nieuwe perspectieven bood. Garber is van mening dat we moeten streven naar een balans tussen het behouden van de betekenis en nauwkeurigheid van woorden, en het erkennen van de veranderende taal en cultuur van onze samenleving.
Misschien ligt de kern van de kwestie niet alleen in de woorden die we gebruiken, maar ook in hoe we met elkaar communiceren. Als we luisteren naar elkaars perspectieven en open staan voor discussie, kunnen we mogelijk een gezonde en constructieve dialoog voeren over taalgebruik en de impact ervan.
Dus laten we blijven praten. Laten we blijven discussiëren. Maar laten we vooral blijven luisteren en begrip tonen. Want alleen door samen te werken kunnen we een evenwicht vinden in het gebruik van woorden en de betekenis die we eraan hechten.
Veelgestelde vragen (FAQ):
1. Waarom is het debat over taalgebruik de laatste tijd zo prominent?
– Het debat over taalgebruik vindt niet langer alleen plaats in academische kringen, maar ook in de publieke arena. Mensen komen online tegenover elkaar te staan en er zijn serieuze gevolgen voor de reputatie en werk van mensen.
2. Welke voorbeelden zijn er van de gevolgen van taalgebruik?
– De presidenten van Harvard en MIT hebben hun baan verloren vanwege hun gebrek aan duidelijkheid in het afkeuren van het aansporen tot genocide. Een medewerker van de rechtenfaculteit van Georgetown werd geschorst na een tweet waarin hij een voorspelling deed over een “minderwaardige zwarte vrouw” in het Hooggerechtshof.
3. Wie is Bryan Garner en wat is zijn rol in het debat over taalgebruik?
– Bryan Garner is een autoriteit op het gebied van taalgebruik en wordt beschouwd als de koning van de taalpuristen. Hij staat bekend om zijn boek “Modern English Usage” en zijn betrokkenheid bij het behoud van oude manuscripten in Londen.
4. Wat is de visie van Garner op taalgebruik?
– Garner pleit voor een balans tussen het behouden van de betekenis en nauwkeurigheid van woorden, en het erkennen van de veranderende taal en cultuur van de samenleving. Hij benadrukt het belang van luisteren naar elkaars perspectieven en het voeren van constructieve dialogen.
Belangrijke termen/jargon:
– Taalgebruik: De manier waarop taal wordt gebruikt, inclusief woordkeuze, grammatica en stijl.
– Woordenboek: Een naslagwerk met de definitie en betekenis van woorden.
– Lexicograaf: Een persoon die zich bezighoudt met het samenstellen en bestuderen van woordenboeken.
– Genocide: De geplande en systematische vernietiging van een bepaalde groep mensen.
– Standaardgeschreven Engels: Het algemeen aanvaarde en gestandaardiseerde Engels dat wordt gebruikt in formele situaties zoals academisch schrijven.
Suggereren van gerelateerde links naar belangrijke domeinen:
– GarnerBooks.com – De officiële website van Bryan Garner met informatie over zijn boeken en werk op het gebied van taalgebruik.
– GlobalScribes.org – Een wereldwijde organisatie die zich inzet voor taalpurisme en het behoud van oude manuscripten.